uyduruk ya da değil. kandillerin mucizelere olmasa da elbet bir gün size dönüşü olacak iyiliklere gebe olduğuna inanıyorum.
ve ben kandil güncesi tutmayı severim. birkaç sene sonra aynı kandilde ne noktadan ne noktaya geldiğimi görmeyi seviyorum.
sabah ağlayarak uyandım, işin esası pek de iyi uyuyamıyorum bu aralar. iznimin son günü olduğu için annem bir hasta ziyaretine gidelim diye tutturdu. hava aşırı yağmurlu, araba bakımda, ben perişan, kalsın ben dönünce gideriz dedim. iyilik yap ki iyilik göresin duygu sömürüsünü yapınca el mahkum kalkıp hazırlandım. çiçekçiye gittim, ortalama 100 TL'ye yaparım güzel bir şey dedi. tamam dedim. adam o kadar özendi ki dayanamadım 120 TL verdim, öyle ya iyilik yapacağız, küçük esnaf da nasiplensin. hasta beni görünce sarıldı ağladı, çok duygulandı, bir şeyler anlatıyor gözleri dolu dolu ben de karşısında ağlıyorum anlattığı şeyin yarısı yok bende oysa. ben bambaşka şeyler için ağlıyorum. olsun, karşılıklı iyi ağlaştık. tam kapıdan çıkarken beklediğim kişi mesaj attı, son akşamım ve bir aksilik sonucu biz görüşemeyecektik. hani iyilik dedim anneme dönüp. en sinir olduğum cevabı verdi, demek ki şu anda görüşmeniz hayırlı değil.
bu hayırlısı kavramı bende çok keskin. adım adım ölçemiyorum sanki. direkt o hayırlı değile bağlıyorum o zaman neden hayatımda diye sitem ediyorum. oysa belki yalnızca hayırlı bir zaman diliminde değiliz, annemin dediği gibi şu anda hayırlı değil görüşmemiz. zor bir şey benim için ancak konuşmamalıyım demek ki şu anda. biraz kendi kabuğumda sessiz kalmalıyım belki de. içime atmak zor gelse de bunu da öğrenmeliyim.
bu sabah yeniden ankara'ya geldim bu düşüncelerle. gece hiç uyuyamadım, şayet bu gecenin kutsallığı doğruysa beni bu hale getirenin vay haline. sabahtan beri uykusuzluğun etkisi midem bulanıyor, kussam rahatlayacağım, belki de böyle atmalıyım içimdekileri dışarı. yine de, Ankara'dayım. bazı şeyler zor geliyor, bazen zor geliyorum, her şeye rağmen bu şehir beni şefkatle kucaklıyor sanki.
teşekkür ediyorum. şükrediyorum. hatırlıyorum, daha kötü günlerim oldu, bu mesele değil, halledeceğim. yeter ki uzanıp kendi yanaklarımdan öpmeye devam edeyim geyikli gecelerde. (Turgut Uyar'a bir selam gönderelim)
işbu şarkı eşliğinde yazılmıştır